ققنوس: پرنده ای افسانه ای که در اساطیر ایران،یونان ،مصر وچین هم نامی  آشناست.مرغی نادر و تنهاست که گفته اند تا هزار سال می زید.آن هنگام که در می یابد زمانش به سرآمده، تلی از خاشاک و چوب را برمی گزیند. بر روی آنها می نشیند و شروع به بال زدن و آواز خواندن می نماید . بر اثر جریان گرمی که در اثر بال زدنش ایجاد می شود،هیزم شعله ورمی شود و از خاکسترش تخمی برجای می ماند که ققنوسی جوان از آن سر برمی آورد. خاستگاه اولیه اش را مصر باستان می دانند که به یونان و روم همسو با مسیحیت دچار تغییراتی شگرف شده است.

موسیقی را از آواز او دریافته اند.

ققنوس در باور و فرهنگ اروپایی غالبا نماد وتمثیل فناناپذیری و حیات جاودان است.

در زبان انگلیسی مثلی اینگونه رایج است:" هر آتشی ممکن است ققنوسی را دربر داشته باشد."